Discretie en harmonie

De burgemeester van Parijs, Anne Hidalgo heeft van toegankelijke huisvesting een prioriteit gemaakt. Sinds 2014 heeft de stad elk jaar bijna 7.000 nieuwe sociale huurwoningen op de markt gebracht. Een cijfer dat kon worden bereikt dankzij een combinatie van nieuwbouw, verbouwingen van bestaande gebouwen en aankopen van appartementen van particulieren.

Op 12 rue Jean-Bart, in het zeer welvarende zesde arrondissement, stelde Jean-Christophe Quinton, directeur van de Nationale School voor Architectuur van Versailles, zich een complex van Parijse sociale woningen voor, dat werd afgewerkt met een stenen gevel van gewelfde kalksteen.

Met een totaal budget van € 2 miljoen strekt het project zich uit over 550 vierkante meter. Het omvat acht appartementen, variërend van studio’s tot tweekamerappartementen van 68 m2. De golvende trapgevel van het gebouw vormt lagen die doen denken aan golven of een meringue.

Sociale en esthetische huisvesting

De nieuwbouw, gebouwd op de plaats van een gesloopt politiebureau, combineert discretie met een bewust eigentijdse bouwstijl. De roomwitte kalksteen die voor de gevel is gebruikt, is afkomstig uit de nabijgelegen steengroeve van Vassens. Om de sneden te optimaliseren en materiaalverspilling te beperken, werden ze met behulp van een digitaal model in blokken met zachte rondingen gesneden.

Het gebruik van massieve kalksteen en een aantal typisch Parijse architecturale elementen, gecombineerd met zorgvuldig overwogen raamafmetingen, zorgt ervoor dat het gebouw opgaat in zijn lokale omgeving. De interieurs tonen een warm, lokaal geproduceerd materiaalpalet dat is gekozen om een rustgevende omgeving te creëren.

Elke verdieping is zo ontworpen dat er een directe verbinding is tussen het trappenhuis, de overloop, de inkomhal en de woonkamer of een slaapkamer van elk appartement, waardoor het licht kan circuleren en het uitzicht op de stad maximaal wordt uitgebuit.

Door perspectiefeffecten lijkt de gevel aan de bovenkant meer gebogen dan aan de voorkant. Dat zorgt voor een sterke identiteit die tegelijk opgaat in de omringende architectuur. Vanaf de straat zijn alleen de eerste vijf verdiepingen zichtbaar. De volgende drie verdiepingen zijn verzonken, waardoor het gebouw minder imposant is en minder licht blokkeert.

De appartementen op de bovenste drie verdiepingen hebben smalle buitenterrassen. De rondingen van het gebouw komen subtiel terug in het ontwerp van de witte balkonleuningen en lichtgroene deurroosters. Binnen leidt een betonnen wenteltrap, gelegen aan de achterzijde van het gebouw, naar één appartement per verdieping, met uitzondering van de vijfde, die twee kleine studio’s heeft.

“Deze lay-out sluit opnieuw aan bij de Parijse traditie om het pittoreske universum van de binnenplaats te verbinden met het meer homogene universum van de straat“, zegt Quinton. “Ik wilde een einde maken aan de kwalijke reputatie van sociale woningen door ze een aantrekkelijke esthetiek te geven“, besluit de architect.