Verkenning van geheugen en ruimte in het Serpentine Pavilion London

De Frans-Libanese architecte Lina Ghotmeh, zal verantwoordelijk zijn voor het ontwerp van de 22e Serpentine-paviljoen, waar het zomerprogramma van de Serpentine Galleries in Londen zal plaatsvinden.

De tijdelijke constructie gaat open vanaf juni 2023, heet het Aan tafel, die het geheugen, de ruimte en het landschap zal verkennen.

Een slanke houten parasol ontvouwt zich volgende zomer in Kensington Gardens in Londen, de radiale ribben ondersteunen een uitgestrekte, laaghangende overkapping onder de bomen. Het is de elegante visie van Lina Ghotmeh, de in Libanon geboren, in Parijs gevestigde architect die is aangekondigd als de ontwerper van het 22e jaarlijkse Serpentine Gallery-paviljoen.

“Het is een beetje Mary Poppins,” zei Ghotmeh vanuit haar studio in Parijs. “Ik wilde een open, uitnodigende schuilplaats creëren, een plek om te zitten en te eten en samen te praten in de natuur, en onze relatie met elkaar en de levende wereld te heroverwegen.”

Getiteld Een tafel – de Franse oproep om samen te gaan zitten om te eten – het paviljoen zal een ring van tafels en banken hebben die rond het midden van de ruimte zijn opgesteld, ontworpen voor openbare bijeenkomsten en discussies, of gewoon voor parkbezoekers om te komen zitten, lezen, eten of werk. “Het zou moeten voelen als het soort plek waar je zou kunnen kletsen met iemand die niet ver van je zit”, zei Ghotmeh. “Het is een bescheiden, lage ruimte waar je je dicht bij de aarde voelt.”

De houten paraplu van negen geplooide “blaadjes” zal worden ondersteund op een colonnade van gelamineerde houten kolommen, die een beschutte loopbrug vormen rond de rand van het paviljoen, gescheiden van de binnenruimte door doorschijnende glazen schermen. Elke kant van de bloemvormige structuur buigt iets naar binnen, in een eerbiedige knipoog naar de locatie van de wortels van de omringende bomen, waardoor een subtiele, vormveranderende geometrie ontstaat terwijl je door het gebouw loopt.

Radiale houten ribben zullen zich over het plafond uitstrekken vanuit een centrale oculus. Deze ribben ondersteunen een flinterdun multiplex dak en zijn geschoord met rijen V-vormige richels. De oculus wordt bedekt met een trekmembraankroon om de regen buiten te houden. De skeletachtige structuur en het strakke, gestripte ontwerp suggereren het gevoel van een stoffen feesttent of een geplooid papieren model, dat zo zacht mogelijk de grond raakt – een afwijking van de forse constructies van de afgelopen jaren en hun substantiële betonnen funderingen.

“Ik probeer de ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te maken,” zei Ghotmeh, terwijl ze uitlegde hoe ze van plan is een nieuw soort koolstofarm gerecycled glas te gebruiken, ontwikkeld door Saint-Gobain, en de structuur te ontwerpen met boutverbindingen voor gemakkelijke demontage. Het hout zal LVL (gelamineerd fineerhout) zijn, dat minder materiaal gebruikt dan meer volumineus kruislings gelamineerd hout, waardoor de dunst mogelijke kolommen en balken ontstaan.